از دردهای کوچک است که آدم مینالد

وقتی ضربه سهمگین باشدلال میشوی

اینجا زمین است...

و ساعت ها به وقت انسانیت خواب...

دل عجب موجود سخت جانیست...

هزار بار تنگ میشود...

میشکند...!

میسوزد...!

میمیرد...!

اما باز هم میتپد...!!!

  همیشه نمی توان زد به بی خیالی و گفت :

تنها آمَده اَم ؛ تنها می روم ....

یک وقت هایی ،شاید حتی برای ساعتی یا دقیقه ای ....

کَم می آوری ..........

دل وا مانده اَم  یک نَفَر را می خواهد......

من شاعرم! حال مرا عالم نمی‌فهمد

جز تو کسی چیزی از اشعارم نمی‌فهمد

گریه کردم اشک بر داغ دلم مرهم نشد
ناله کردم ذره ای از دردهایم کم نشد
در گلستان بوی گل بسیار بوییدم ولی

ازهزاران گل گلی همچون شماپیدانشد

ســـ ــینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت

آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت

جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت

در زندگی به۰۰۰ هیچ کس اعتماد نکن۰۰۰!!!

آئینه با تمام یک رنگیش دست چپ و راست را به تو اشتباه نشان میدهد۰۰۰!!